Ik spreek graag in woord en beeld. Soms is de eerst genomen foto het beeld wat niet meer overtroffen kan worden. Een foto die spreekt voor zichzelf.
Maar soms
is het mooi om van niets iets te maken. De allereerste foto die ik in 2012
bewerkte, was een foto die ik in een moment van wachten heb gemaakt van een
ingedeukt respectloos weggegooid cassisblikje. Het toonde mij de
reflectie van de zon. Opeens zag ik gezichten en sprak het blikje tot mijn
verbeelding.
Het hek
was van de dam. In eerste instantie heb ik veel gebruik gemaakt van de
mogelijkheden die mijn mobiele telefoon mij gaf aan instellingen. Vervolgens
speurde ik op internet naar fotobewerkingsprogramma’s. Tot nu toe heb ik nog
nooit een fotoprogramma gekocht. Ook dit hoort bij mijn filosofie. Werken met
dat wat mij geboden wordt.
Etalagepoppen
komen tot leven en vertellen hun eigen verhaal. De natuur mengt zich met al
zijn kracht totdat mij een verhaal wordt verteld wat er werkelijk in onze
hoofden plaatsvindt. Gespleten persoonlijkheden, roots worstelen zich naar
boven, beschadigingen worden sieraden,
Diverse
series zijn in de loop van de tijd ontstaan. Alles begon met de serie 'Without
a face'. Ik schreef veel en ontving feedback van andere schrijvers. Schrijvers
nog nooit ontmoet, hun gezicht verborgen. Hun ziel legde ze voor me bloot zoals
ik de mijne deelde. Nog steeds creëer ik veel vrouwelijke vormen zonder een
werkelijke invulling te geven aan hun gezicht. Een gezicht spreekt soms
boekdelen maar ik laat deze boekdelen over aan de kijker.
Ik heb
veel spiegels gebruikt in deze periode. Spiegels die ik mezelf steeds
voorhield. Het ene moment was ik ingetogen en bescheiden, het volgende moment
stelde ik mezelf tentoon en schetste een uitbundig beeld. De beschadigingen
zichtbaar maar toch schitterend.
'Without a face' foto over foto spelend met contrast en kleuren.